आजीचं घड्याळ

आजीच्या जवळी घड्याळ कसले आहे चमत्कारिक,

देई ठेवुनि ते कुठें अजुनि हें नाहीं कुणा ठाउक;

त्याची टिक टिक चालते न कधिही, आहे मुकें वाटते;

किल्ली देई न त्यास ती कधि, तरी ते सारखें चालते! १

'अभ्यासास उठीव आज मजला आजी पहाटे तरी,'

जेव्हा मी तिज सांगुनी निजतसे रात्री बिछान्यावरी.

साडेपाचही वाजतात न कुठें तो हाक ये नेमकी,

'बाळा झांजर जहाले, अरवला तो कोंबडा, ऊठ की!' २ 

ताईची करण्यास जम्मत, तसें बाबूसवे भांडता

जाई संपुनिया सकाळ न मुळी पत्ता कधी लागता!

'आली ओटीवरी उन्हें बघ!' म्हणे आजी, 'दहा वाजले!

जा जा लौकर!' कानि तो घणघणा घंटाध्वनी आदळे. ३ 

खेळाच्या अगदी भरात गढूनी जाता आम्ही अंगणी

हो केव्हा तिनिसांज ते न समजे! आजी परी आतुनी

बोले, 'खेळ पुरे, घरांत परता! झाली दिवेलागण,

ओळीने बसुनी म्हणा परवचा ओटीवरी येऊन!' ४ 

आजीला बिलगून ऐकत बसू जेव्हा भुतांच्या कथा,

जाई झोप उडून, रात्र किती हो ध्यानी न ये ऐकता!

'अर्धी रात्र कि रे' म्हणे उलटली, 'गोष्टी पुरे! जा पडा!'

लागे तो धिडधांग पर्वतीवरी वाजवाया चौघडा. ५ 

सांगे वेळ, तशाच वार-तिथीही आजी घड्याळातुनी

थंडी पूस ऊनहि कळतसे सारे तिला त्यातुनी!

मौजेचे असले घड्याळ दडुनी कोठे तिने ठेविले?

गाठोडे फडताळ शोधूनी तिचे आलो! तरी न मिले! ६

-केशवकुमार (आचार्य अत्रे)