सरयू तीरावरी अयोध्या

सरयू-तीरावरी

अयोध्या मनुनिर्मित नागरी

त्या नगरीच्या विशालतेवर

उभ्या राहिल्या वास्तू सुंदर

मधून वाहती मार्ग समांतर

रथ, वाजी, गज, पथिक चालती, नटुनी त्यांच्यावरी १

घराघरावर रत्नतोरणे

अवती भवती रम्य उपवने

त्यात रंगती नृत्य गायने

मृदंग वीणा नित्य नादती, अलका नगरीपरी २

स्त्रिया पतिव्रता, पुरुषही धार्मिक,

पुत्र उपजाती निजकुल-दीपक

नृशंस ना कुणी, कुणी ना नास्तिक,

अतृप्तीचा कुठे ना वावर, नगरी, घरी, अंतरी ३

इक्ष्वाकू-कुल कीर्ती भूषण

राजा दशरथ धर्मपरायण

त्या नगरीचे करितो रक्षण

गृही चंद्रसा, नगरी इंद्रसा, सूर्य जसा संगरी ४

दशरथास त्या तीघी भार्या

सुवंशजा त्या सुमुखी आर्या

सिद्ध पतीच्या सेवाकार्य

बहुश्रुता त्या रूपशालिनी, अतुलप्रभा सुंदरी ५

तिघी स्त्रियांच्या प्रीतिसंगामी

 तिन्ही लोकीचे सुख ये धामी

एक उणे पण गृहस्थाश्रमी

पुत्रोदय पण अजुनी नव्हता, प्रीतीच्या अंबरी ६

शल्य एक ते कौसल्येसी

दिसे सुमित्रा सदा उदासी

कैक कैकयी करी नवसासी

दशरथासही व्यथा एक ती, छळिते अभ्यंतरी ७

राज्सौख्य ते   सौख्य जनांचे

एकाच चिंतन लक्ष मनांचे

काय काज या सौख्य-धनाचे?

कल्पतरूला फूल नसे का? वसंत सरला तरी? ८

गीतकार: ग. दि. माडगुळकर

संगीतकार, गायक: सुधीर फडके