पराधीन आहे जगती पुत्र मानवाचा

गीत रामायणातील अतिशय सुंदर काव्य

दैवजात दु:खे भरता दोष ना कुणाचा
पराधीन आहे जगती पुत्र मानवाचा

माय कैकेयी ना दोषी, नव्हे दोषी तात

राज्यत्याग, काननयात्रा, सर्व कर्मजात

खेळ चाललासे माझ्या पूर्व संचिताचा - 1

अंत उन्नतीचा पतनी होई या जगात

सर्व संग्रहाचा वत्सा, नाश हाच अंत

वियोगार्थ मीलन होते, नेम हा जगाचा - 2

जिवासवे जन्मे मृत्यु, जोड जन्मजात    

दिसे भासते ते सारे विश्व नाशवंत

काय शोक करिसी वेड्या, स्वप्नीच्या फळांचा? - 3

तात स्वर्गवासी झाले, बंधु ये वनात

अतर्क्य ना झाले काही, जरी अकस्मात

मरण-कल्पनेशी थांबे तर्क जाणत्यांचा - 4

जरामरण यातून सुटला कोण प्राणिजात?

दू:खमुक्त जगाला का रे कोणी जीवनात?

वर्धमान ते ते चाले मार्ग रे क्षयाचा - 5

दोन ओंडक्यांची होते सागरात भेट

एक लाट तोडी दोघा, पुन्हा नाही गाठ

क्षणिक तेवी आहे बाळा, मेळ माणसाचा - 6

नको आसू ढाळू आता, पूस लोचानास

तुझा आणि माझा आहे वेगळा प्रवास

अयोध्येत हो तू राजा, रंक मी वनीचा - 7

नको आग्रहाने मजसी परतवूस व्यर्थ

पितृवचन पाळून दोघे होऊ रे कृतार्थ

मुकुटकवच धारण करी, का वेष तापसाचा? - 8

संपल्याविना ही वर्षे दशोत्तरी चार

अयोध्येस नाही येणे, सत्य हे त्रिवार

तूच एक स्वामी आता राज्यसंपदेचा - 9

पुन्हा नका येऊ कोणी दूर या वनात

प्रेमभाव तुमचा माझ्या जागता मनात

मान वाढावी तू लोकी अयोध्यापुरीचा - १०

गीत: ग. दि. माडगुळकर

संगीत: सुधीर फडके